Bobrzyński Michał (1849-1935) – polski historyk i polityk konserwatywny, przywódca konserwatystów krakowskich; od 1877 r. był profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, a od 1878 r. członkiem Akademii Umiejętności; w 1885, kiedy został posłem do Sejmu Krajowego we Lwowie i Rady Państwa w Wiedniu; od 1891 r. pełnił funkcję wiceprezydenta Rady Szkolnej Krajowej we Lwowie; w latach 1908-1913 był namiestnikiem Galicji, a w latach 1916-1919 ministrem dla Galicji w rządzie austriackim; podczas I wojny światowej poparł orientację proaustriacką; jako wybitny historyk był współtwórcą krakowskiej szkoły historycznej; w swoich dziełach wskazywał brak silnego rządu w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej jako główną przyczynę upadku Polski; jego główne dzieła to: Dzieje Polski w zarysie (1879) i Wskrzeszenie państwa polskiego (1920-35).