Bujak Zbigniew (ur. w 1954 r.) – polski działacz opozycyjny; w latach 1980-1989 jeden z przywódców NSZZ „Solidarność": od 1980 r. przewodniczący regionu Mazowsze i członek naczelnych władz NSZZ „Solidarność", od grudnia 1981 r. ukrywał się i kierował działalnością podziemnej „Solidarności" na Mazowszu, od kwietnia 1982 r. był członkiem i przewodniczącym ogólnopolskiej Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność” (TKK); w maju 1986 r. został aresztowany, ale we już wrześniu zwolniony na na mocy amnestii; w latach 1986-87 działał w Tymczasowej Radzie, a 1987–89 w Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność”; 1988–90 członek Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”; w 1991 r. utworzył Ruch Demokratyczno-Społeczny, w latach 1992–97 działał w Unii Pracy, a następnie w Unii Wolności; w latach 1991–97 był posłem na sejm; w latach 1999–2001 prezes Głównego Urzędu Ceł.