Henryk I Brodaty (ok. 1168-1238) - syn Bolesława Wysokiego i niemieckiej hrabianki Krystyny, wnuk Władysława Wygnańca; od 1002 r. książę śląski; z Konradem Mazowieckim walczył o ziemie krakowską i zdobył ją dzięki poparciu możnowładztwa małopolskiego, dzięki czemu panował w Krakowie w latach 1228-29, a następnie od 1232 r., w  1229 został księciem opolskim, a od 1234, powołując się na testament Władysława Laskonogiego, opanował południowo-zachodnią Wielkopolskę; przeprowadził reformę monetarną, zainicjował lokacje wsi i miast na prawie niemieckim oraz wspierał rozwój górnictwa; był twórcą tzw. monarchii Henryków śląskich.