Piotr I Wielki (1672-1725) - syn Aleksego Romanowa i Natalii Naryszkiny, od 1682 r car Rosji - w 1721 r. przyjął tytuł imperatora (cesarza); początkowo panował wspólnie z bratem Iwanem V pod regencją starszej siostry Zofii Aleksiejewny, a samodzielne rządy objął w wyniku zamachu stanu, przeprowadzonego w 1689 r.; odbył długą podróż po Europie Zachodniej, żeby zapoznać się z jej osiągnięciami, a następnie zreorganizował państwo według zachodnich wzorów - zreformował administrację i sądownictwo, zmodernizował armię i rozbudował flotę; w latach 1700-1721 uczestniczył w wojnie północnej przeciw Szwecji, w wyniku której zdobył Estonię oraz część Łotwy i Finlandii, zapewniając Rosji szeroki dostęp do Morza Bałtyckiego; w1703 r. rozpoczął budowę nowej stolicy, Petersburga; ingerował w wewnętrze sprawy Polski.