Serapis (Sarapis) - synkretyczne bóstwo grecko-egipskie łączące aspekty Ozyrysa-Apisa, Plutona, Zeusa, Dionizosa i Asklepiosa; kult Serapisa ukształtował się na przełomie IV i III w. p.n.e. w Egipcie, a jego głównym promotorem był król Ptolemeusz I; Serapis był czczony jako pan świata podziemnego, patron przyrody i sprawca cudownych uzdrowień; początkowo głównym ośrodkiem kultu Serapisa była Aleksandria, w okresie hellenistycznym jego kult rozpowszechnił się w całej Grecji, ale największą popularność osiągnął w okresie rzymskim; w sztuce Serapis najczęściej był przedstawiany jako dostojny, brodaty mężczyzna z pojemnikiem do mierzenia zboża na głowie.