Początki panowania Augusta II Mocnego w świetle „Historii Karola XII” Woltera

Król polski August II pochlebiał sobie z początku, że armie polskie będą walczyć u jego boku, a pospolite ruszenie porwie za broń na jego rozkaz. Siły te, połączone z jego poddanymi Sasami i sprzymierzoną Moskwą, stworzą potęgę, której nie ośmieli się stawić czoła niewielka garstka Szwedów. Tymczasem najbliższa przyszłość okazała, że były to płonne rachuby – w trosce, by uchwycić wszystko, wszystkiego chybił.

Przywykły do rządów absolutnych w swych krajach dziedzicznych, zbyt pochodnie sądził, że będzie się mógł rządzić w Polsce tak jak w Sa­ksonii. Zraził sobie jednak ludzi już w początkach panowania, pierwsze zaś jego poczynania wzburzyły partię przeciwną mu jeszcze podczas elekcji i zraziły do niego nieomal całe resztę. Cała Polska szemrała na widok garnizonów saskich w miastach i oddziałów Sasów na granicach. Naród ten, bardziej żądny wolności niż zdobyczy na swych sąsiadach, wcale nie uważał za korzystne dla Rzeczypospolitej wojny Augusta przeciw Szwedom i jego wtargnięcia na Inflanty. Naród wolny dobrze wyczuwa swoje korzyści i trudno wyprowadzić go w pole.

Także i Polacy zdawali sobie sprawę, że w razie niepowodzenia tej wyprawy wojennej, wszczętej bez ich przyzwolenia, kraj otwarty ze wszech stron stanie się łupem króla szwedzkiego; wiedzieli również, że gdyby nawet wojna zakończyła się szczęśliwie, ujarzmi ich własny król, który – będąc już wtedy panem Inflant i Saksonii – zdusi Polskę jak w kleszczach pomiędzy tymi dwoma krajami. Nie widząc zatem w tej sy­tuacji innego wyjścia jak oddać się w niewolę króla, którego sami wybrali, lub na łup słusznie urażonego Karola XII – podnieśli wielki krzyk przeciw wojnie, którą uważali za wypowiedzianą im samym raczej  niż Szwecji. Sasów na równi z Moskalami uważali za narzędzie, mające ich zakuć w łańcuchy.

Za: Cudzoziemcy o Polsce. Relacje i opinie, tom drugi: wiek XVIII-XIX, wybrał i opracował Jan Gintel, Kraków 1971, str. 10

A. Wyjaśnij, na czym polegały błędy planistyczne Augusta II.

B. Wyjaśnij, dlaczego - zdaniem Woltera - Polacy nie podzielali wojennego zapału Augusta II.