Uczestnicy pierwszej krucjaty w oczach Bizantyjczyków

Anna Komnena, Aleksjada

Księga X

Cały Zachód, wszystkie plemiona barbarzyńskie, ile ich tylko zamieszkuje ziemie z tej strony Adriatyku aż po Słupy Herkulesowe [tj. Gibraltar], zaczęły przemieszczać się w swej gęstej masie do Azji. Wyruszyli w drogę z całymi rodzinami, przeszli przez całą Europę. (…)

Wraz z żołnierzami celtyckimi [w Bizancjum zachodnich chrześcijan nazywano Celtami, Latynami i Normanami] ciągnęły tłumy bezbronnego ludu (...). Na plecach miały czerwone krzyże; również kobiety i dzieci opuściły swe ziemie. (...)

(...) Tymczasem Piotr (...) pierwszy ze wszystkich przeprawił się przez Cieśninę Longobardzką (...). Za nim ciągnęło około dziesięciu tysięcy Normanów. Odłączyli się oni od reszty wojska i grabili okolice Nikei, obchodząc się z całą ludnością niezwykle okrutnie (...).

Idąc nie w szyku wojskowym ani nawet nie oddziałami, wpadli koło Drakonu w zasadzki tureckie i nędznie zginęli. (...)

Tymczasem hrabia Godfryd [Gotfryd] przeprawił się przez morze wraz z innymi hrabiami i wojskiem (...). Ożywiała ich wspólna myśl, marzyli w snach o zdobyciu stolicy. (...) Pozornie wyprawili się w drogę do Jerozolimy, w rzeczywistości chcieli pozbawić autokratora [cesarza bizantyjskiego] władzy i opanować stolicę [Konstantynopol].

Cesarz jednak od dawna poznał się na ich nikczemności. (...) Namówił ich, by skłonili Godfryda do złożenia cesarzowi przysięgi. Rozmowy przeciągały się jednak z powodu gadatliwości wrodzonej Latynom, lubującym się ogromnie w długich dysputach. Po obozie rozeszła się fałszywa pogłoska, że cesarz kazał uwięzić hrabiów. Niebawem ich zwarte falangi ruszyły na Bizancjum. (...)

W końcu autokrator wprowadził do walki swe własne wojska i zmusił falangi Latynów do ucieczki. (...)

Tak więc Godfryd musiał wkrótce podporządkować się woli cesarza. Przybył do cesarza, złożył mu przysięgę (...), mianowicie, że wszystkie miasta i ziemie czy twierdze, które zdobędzie, a które przedtem należały do cesarstwa rzymskiego, odda pod władzę dowódcy wysłanego w tym celu przez cesarza. (...) Cesarz rozkazał dostarczać Latynom żywności pod dostatkiem. (...)

Oczywiście, autokrator chciał wyprawić się przeciwko barbarzyńcom wespół z Celtami, lecz bał się ich nieprzebranej masy. (...) Miał zamiar sam zdobyć Nikeę (...), a nie czekać, aż oddadzą mu ją Celtowie zgodnie z tym, co przysięgli.

Zamysł swój trzymał jednak w tajemnicy przed Celtami. (...)

Za: Dariusz Ostapowicz, Dariusz Szymikowski, Sławomir Suchodolski, Z archiwum Klio, tom 1: Od starożytności do średniowiecza. Teksty źródłowe z ćwiczeniami dla liceum i technikum, Gdańsk 2001, str. 96-98

A. Określ, jaki to rodzaj źródła historycznego i oceń wiarygodność autorki.

B. Napisz, jak w świetle Aleksjady uczestnicy pierwszej krucjaty byli do niej przygotowani.

C. Oceń wzajemne relacji pomiędzy uczestnikami pierwszej krucjaty a cesarzem bizantyjskim.