Najazd mongolski w 1241 r. według relacji Wacława I 

Pragnąc Waszą Ekscelencję, stosownie do Jej woli, uwiadomić o położeniu i marszu plemienia Tatarów, informujemy, że [...] ta część wojska, która przybyła do Polski, po zabiciu księcia i wielkiej liczby tamtejszego rycerstwa, skierowała się na Morawy, ku naszym ziemiom, i pustoszy je teraz z okrucieństwem i brutalnością tak wielką, iż miecz ich, bez różnicy płci, wieku i stanu, nikogo nie oszczędza. Wtedy, gdy znajdowali się jeszcze w Polsce, byliśmy z naszym wojskiem na tyle blisko księcia, iż bylibyśmy zdołali dotrzeć doń w dzień potem, jak zginął; on jednak, na swe nieszczęście, bez porozumienia się z nami i nie zwróciwszy się do nas o pomoc, spotkał się w boju z Tatarami i przypłacił to godną pożałowania śmiercią. Dowiedziawszy się o tym, podążyliśmy do granic Polski, pragnąc z pomocą Bożą wziąć na nich (Tatarach) następnego dnia sprawiedliwy odwet. Ci jednak, poznawszy nasze zamiary i plany, rzucili się do ucieczki i po przeprawieniu się bez przeszkód przez wielkie i niezwykle wartkie rzeki w ciągu jednego dnia pokonali dystans czterdziestu mil.

Za: Jerzy Maroń, Legnica 1241, Warszawa 2017, str. 121

A. Na podstawie wiedzy pozaźródłowej wyjaśnij, kim był autor źródła.

B. Oceń wiarygodność autora.

C. Jaki wpływ na przebieg najazdu mongolskiego w 1241 r. miały działania Henryka Pobożnego?

D. Przedstaw wojsk Wacława I.