Ograniczenie produkcji sukienniczej przez cech frankfurcki (1432 r.)
Mistrzowie cechu tkaczy wełny we Frankfurcie postanowili w interesach cechu określić, jaką ilość sukna ma prawo każdy rzemieślnik wyprodukować i zanieść na targ. Odczytali swój spis i prosili radę o zatwierdzenie go (…) Biorąc pod uwagę, że takie jest życzenie większości mistrzów, rada zezwoliła im na ustanowienie następującej zasady: żaden mistrz nie ma prawa wyrabiać lub polecić [komuś] wyrabiać większej ilości sukna
niż to na niego przypadało. Każdy kto naruszy to postanowienie, bez różnicy czy uczynił to dla siebie, czy dla kogoś innego – płaci karę w wysokości 5 grzywien od sztuki sukna; jeżeli ukaże się taki [nieprawnie zrobiony na sprzedaż] towar, wszyscy mężczyźni i kobiety, należący do cechu, obowiązani są zawiadomić o tym miejskich funkcjonariuszy dla pobrania kary. Rada pozostawia sobie prawo zwiększenia, zmniejszenia jak i pełnego zniesienia rzeczonego spisu. Jednakże wszyscy mieszczanie i inni ludzie, nie należący do cechu, mają nadal prawo wyrobu sukna na sztuki. Zaś cyfry wyrobu sukna na jarmark przez mistrzów cechowych są następujące: 11 ludzi wyrabia po 30 sztuk, 22 ludzi – po 24 sztuka, 10 ludzi po 16 sztuk, 8 ludzi – po 12 sztuk, 20 ludzi – po 10 sztuk, 13 ludzi – po 8 sztuk oraz 49 ludzi – po 4 sztuki. (…) Postanowiono w dzień po jarmarku 40-dniowym, w roku 1432.
Za: Historia powszechna XIV-XV w. Wybór tekstów, opracował Marian Małowist, Warszawa 1954, str. 95-96
A. Przedstaw procedurę ustanawiana przepisów prawnych obowiązujących we Frankfurcie.
B. Wyjaśnij, na czym polegał ekonomiczny sens ograniczeń wprowadzanych przez cech tkaczy wełny we Frankfurcie.
C. Rozstrzygnij, czy forma aktywności cechów rzemieślniczych przedstawiona w źródle była czynnikiem przyśpieszającym, czy hamującym rozwój gospodarki miejskiej. Odpowiedź uzasadnij.