bunt wójta Alberta - zbrojne powstanie przeciwko Władysławowi Łokietkowi części mieszczan krakowskich, popierających kandydaturę Jana Luksemburczyka na tron polski, do którego doszło w  latach 1311-1312 pod przywództwem wójta krakowskiego, Alberta i przy poparciu biskupa krakowskiego, Jana Muskaty; brak wystarczającego wsparcia ze strony Jana Luksemburczyka przyczynił się do szybkiego stłumienia buntu, który ostatecznie zakończył się wydaniem Krakowa Władysławowi Łokietkowi przez kierującego jego obroną księcia Bolesława I opolskiego i opanowaniem przez wspierana oddziałami węgierskimi wojska Łokietka całej Małopolski; wójt Albert po zakończeniu buntu przebywał w Opolu w niewoli u księcia Bolesława I, z której wyszedł dopiero pięć lat później po zapłaceniu okupu; Władysław Łokietek ukarał miasto Kraków odebraniem mu części przywilejów, większość przywódców kazał stracić, a wspierających bunt mieszczan pozbawił majątku.