Okrągły Stół – forma negocjacji między Polską Zjednoczoną Partią Robotniczą (PZPR) a przedstawicielami NSZZ „Solidarność” i ich sojusznikami, trwających od 6 II do 5 IV 1989 r., które doprowadziły do kompromisu politycznego, otwierającego drogę do ewolucyjnych zmian ustroju politycznego Polski i jej systemu gospodarczego; czołowymi architektami porozumienia byli: Czesław Kiszczak i Lech Wałęsa; w obradach Okrągłego Stołu uczestniczyło kilkaset osób, pracujących w zespołach negocjacyjnych: ds. pluralizmu związkowego, ds. reform politycznych i ds. gospodarki i polityki społecznej; zawarte porozumienie wyznaczyło główne kierunki przemian ustrojowych w Polsce i w efekcie ułatwiło przejęcie władzy przez dotychczasową opozycję.