Partia Socjalistów-Rewolucjonistów/eserowcy – rosyjska partia polityczna utworzona na przełomie 1901 i 1902 r. na bazie kilku organizacji narodniackich, której program ustalony na pierwszym zjeździe w  1905 r. głosił dążenie do obalenia caratu i przekształcenie Rosji w demokratyczną republikę federacyjną; zapowiadał odebranie ziemi wielkim posiadaczom, jej uspołecznienie, a następnie równy podział między chłopów, a ponadto ustanowienia 8-godzinnego dnia pracy i zapewnienie szerokiego dostępu do oświaty; eserowcy odrzucali marksistowską koncepcję walki klas i głosili potrzebę zjednoczenia całego narodu; do roku 1918 eserowcy działali w konspiracji, stosując przede wszystkim terror indywidualny; odegrali kluczową rolę podczas rewolucji 1905-1906; po rewolucji lutowej w 1917 r. wspólnie z mienszewikami zdominowali rady delegatów, a po rewolucji październikowej podczas wojny domowej czynnie zwalczali bolszewików – m.in przeprowadzili nieudany zamach na Włodzimierza Lenina; po zakończeniu wojny domowej zostali całkowicie wyeliminowani z polityki.