sentymentalizm - główny, obok klasycyzmu, kierunek literacki i umysłowy europejskiego oświecenia, występujący w twórczości lirycznej, epickiej, dramatycznej oraz publicystycznej od 1760 do przełomu romantycznego;  sentymentalizm wiązał się z teoriopoznawczym empiryzmem i sensualizmem Davida Hume'a i poglądami Jeana-Jacquesa Rousseau; sensualiści uważali, że źródłem twórczości literackiej są przeżycia wewnętrzne, a jej celem refleksja nad miejscem człowieka w świecie; typowymi dla sensualizmu gatunkami literackimi były: sielanka, elegia, pieśń liryczna, drama i tragedia sentymentalna; w Polsce sentymentalizm widoczny był w twórczości m.in. Franciszka Karpińskiego i Franciszka Dionizego Kniaźnina.