statuty Kazimierza III Wielkiego/statuty wiślicko-piotrkowskie - zbiór norm prawnych regulujących różne dziedziny życia, wydanych w połowie XIV w. przez Kazimierza Wielkiego osobno dla Małopolski w Wiślicy i dla Wielkopolskie w Piotrkowie; tekst wielkopolski był przede wszystkim zbiorem dawnych zwyczajów, natomiast w tekście małopolskim starano się wprowadzać wiele nowych, postępowych przepisów; statuty wiślicko-piotrkowskie były uzupełniane przez Kazimierza Wielkiego i jego następców nowymi prawami oraz przykładowymi rozstrzygnięciami trudniejszych kwestii prawnych - tzw. prejudykaty; dopiero pod koniec XV w. z obu zwodów sporządzono i wydano drukiem ok. 1488 r.  jednolity i obowiązujący w całym królestwie tekst (tzw. dygesta), który składał się z 151 artykułów; statuty Kazimierza Wielkiego i dygesta usprawniły sądownictwo i utrwaliły podziały stanowe i umocniły monarchię stanową w Polsce.