pierwszy kryzys berliński/Blokada Berlina Zachodniego – jeden z pierwszych poważnych kryzysów zimnej wojny, do którego doszło w latach 1948-1949; bezpośrednią przyczyną kryzysu było przeprowadzenie reformy walutowej przez zachodnich aliantów w ich strefach okupacyjnych bez wcześniejszego uzgodnienia z ZSRS; w odpowiedzi władze strefy sowieckiej zarządziły blokadę zachodnich sektorów Berlina; alianci zachodni rozpoczęli zakrojoną na niespotykaną dotąd skalę akcję zaopatrywania całego miasta drogą powietrzną (most powietrzny).