prawo książęce - w średniowieczu zespół uprawnień księcia w stosunku do ludności lub dóbr, wyrażający się w możliwości domagania się od poddanych świadczeń w postaci danin uiszczanych w zbożu, bydle, wosku, skórach zwierząt, miodzie i nabiale, oraz posług, służby wojskowej oraz regaliów.