Wynalazek druku według Wimpfelinga „Epitome rerum germanicorum”

W roku 1440 dokonał Jan Gutenberg ze Strasburga wielkiego i pra­wie że boskiego dobrodziejstwa dla całej ziemi, przez wynalezienie nowego sposobu pisania. Wynalazł on bowiem w Strasburgu sztukę drukowania książek i wydoskonalił ją potem szczęśliwie w Moguncji, dokąd następnie był się udał. Rodacy nasi odznaczyli się jednak w tej sztuce nie tylko w Strasburgu, ale także i gdzie indziej, zyskując przez to cześć i majątek. Tak to w roku 1471 uczył Sykstus Riessinger ze Strasburga w Neapolu, jak należy drukować książki. W tym samym czasie sprowadził Ulryk Hann czcionki do Rzymu, gdzie podobnej rzeczy jeszcze nie widziano. Nie można też pominąć I naszego rodaka, Jana Prusz, który obecnie w Strasburgu z   zapałem rozwija tę sztukę,   przez którą   obdarzył   uczonych   niezliczoną ilością książek naukowych.

Za: Kultura średniowieczna (do schyłku XV wieku). Teksty źródłowe do nauki historii w szkole, opracowała Leokadia Matusik, zesz. 9, Warszawa 1960, str. 25-26

A. Na podstawie tekstu źródłowego przedstaw znaczenie wynalezienia druku.

B. Przeczytaj fragment Wstępu do Indeksu ksiąg zakazanych i porównaj poglądy na wynalezienia druku jego autorów i  Wimpfelinga.