Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW) – specjalna formacja wojskowa, utworzona na mocy uchwały Krajowej Rady Narodowej z dnia 25 maja 1945 roku w celu prowadzenia walki z polskim antykomunistycznym podziemiem zbrojnym, ukraińską Ukraińską Powstańczą Armią i Organizacją Ukraińskich Nacjonalistów, oraz niemieckim Werwolfem, a także dla  zapewniania ładu i porządku publicznego na terytorium kraju; KBW do 1954 r. był podporządkowany ministrowi bezpieczeństwa publicznego, a następnie ministrowi spraw wewnętrznych; podstawą do organizacji KBW była wydzielona ze składu Wojska Polskiego 4 Dywizja Piechoty, a jego pierwszym dowódcą został gen. Bolesław Kieniewicz; w 1945 wojska KBW liczyły 29 tys. żołnierzy, w 1950 – 41 tys., a od 1956 – 25 tysięcy; w 1965 r. KBW został rozwiązany, a jego jednostki weszły w skład Wojsk Obrony Wewnętrznej i Nadwiślańskiej Brygady Ochrony Rządu; żołnierze KBW nosili zielone mundury wojsk lądowych i czapki z granatowymi otokami.