Polskie Stronnictwo Ludowe-Lewica/PSL-Lewica – partia ludowa, utworzona w 1913 r. w wyniku rozłamu w Polskim Stronnictwie Ludowym; w czasie I wojny światowej PSL-Lewica wprowadziło swoich przedstawicieli do Naczelnego Komitetu Narodowego i poparło organizację Legionów Polskich; po odzyskaniu przez Polskę niepodległości PSL-Lewica stanowiło radyklany odłam polskiego ruchu ludowego, opowiadało się za przymusowym wywłaszczeniem ziemian bez odszkodowania oraz za rozwojem spółdzielczości i uprzemysłowieniem kraju;  wpływy PSL-Lewicy ograniczały się do Małopolski, w 1922 część działaczy przeszła do PSL „Wyzwolenie”, a pozostali wspólnie z byłymi działaczami PSL-„Piast” współtworzyli  Związek Chłopski; główni działacze: Jan Stapiński, W. Dunin-Wąsowicz, a organ prasowy – „Przyjaciel Ludu”.