sądy grodzkie - jeden z trzech, obok sądu ziemskiego i sądu podkomorskiego, sądów pierwszej instancji w systemie sądownictwa szlacheckiego w Polsce przedrozbiorowej; sądy grodzkie wykształciły się na przełomie XIV i XV w. i wydawały wyroki w imieniu monarchy; działały pod przewodnictwem starosty i sędziego grodzkiego i rozstrzygały sprawy, w których pozwanym był szlachcic nieosiadły oraz w tzw. sprawach gardłowych z czterech artykułów grodzkich (podpalenie, napad na dom szlachcica, rabunek na drodze publicznej i gwałt na szlachciance); zakres spraw był stopniowo rozszerzany - w XVII w. sądy grodzkie przejmowały sprawy sądów ziemskich i zajmowały się również sprawami cywilnymi.