Pogląd na władzę cesarza i papieża ze Zwierciadła Saskiego Eikego von Repkow, 1. poł. XIII w.

Księga l. art.1: Dwa miecze ustanowił Bóg na ziemi dla ochrony chrześcijaństwa. Papieżowi dał duchowny, cesarzowi świecki. Papieżowi toteż przysługuje jechać w oznaczonym czasie na białym koniu, a cesarz ma mu przytrzymywać strze­mię, by mu się siodło nie obróciło. To takie ma znaczenie, że wszystko, co mu się sprzeciwia, a czego on prawem duchow­nym przemóc nie może – ma zwalczać cesarz prawem świec­kim, a papieżowi być posłusznym. Również potęga duchow­na ma wspierać świeckie prawo, jeżeli ono tego potrzebuje.

Księga III, art. 57.1: Cesarza nikt nie może wykląć, ani papież, ani nikt więcej, od czasu, jak zostanie pomaza­ny na panującego; może się to jednak stać z trzech przy­czyn: gdy wątpi w wiarę albo opuści żonę albo zburzy kościół Boży.

Wielka historia świata, t. 5: Późne średniowiecze, red. Krzysztof Baczkowski, Kraków 2005, str. 235

A. Wyjaśnij, na czym polegała idea dwóch mieczy.

B. Oceń, czy Zwierciadło Saskie rozstrzyga, która z władz: papieska, czy cesarska jest władzą zwierzchnią. Odpowiedź uzasadnij, powołując się na treść źródła.

C. Wymień działania cesarza, które mogą stanowić przyczynę jego wyklęcia.