Polski Korpus Posiłkowy/PKP – nazwa nadana Legionom Polskim na mocy dekretu cesarza austriackiego z 20 XI 1916 r.; Polski Korpus Posiłkowy faktycznie powstał dopiero w lipcu 1917, gdy w wyniku kryzysu przysięgowego II Brygada Legionów wróciła do Galicji, gdzie została przeorganizowana w Polski Korpus Posiłkowy pod dowództwem gen. Zygmunta Zielińskiego; w październiku 1917 r. liczył ok. 7500 żołnierzy; w lutym 1918 r. ok. 1500 żołnierzy wraz z dowódcą pułkownikiem Józefem Hallerem na znak protestu przeciwko postanowieniom traktatu brzeskiego z Ukrainą przebiło się przez front austriacko-rosyjski i przyłączyło do II Korpusu Polskiego; pozostali żołnierze PKP zostali internowani lub wcieleni do jednostek austriackich.