„biali”/organizacja „białych” – obóz polityczny skupiający polskich działaczy liberalno-konserwatywnych w Królestwie Polskim, utworzony w 1861 r.; „biali” byli przeciwnikami zarówno ugodowej polityki Aleksandra Wielopolskiego, jak i radykalizmowi „czerwonych”  – głosili hasło niepodległości, ale postulowali przeprowadzenie powstania zbrojnego w późniejszym terminie i w bardziej dogodnych warunkach; w lutym 1862 r. utworzyli organ kierowniczy – Dyrekcję; po wybuchu powstania styczniowego (22 I 1863 r.) ostatecznie przyłączyli się do niego i przejęli kontrolę nad Rządem Narodowym – zainicjowali dyktaturę Marina Langiewicza; do czołowych działaczy zaliczali się m.in.: Andrzej Zamoyski, Leopold Kronenberg, Edward Jurgens.