Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej (TRJN) – rząd Rzeczypospolitej Polskiej powołany w Warszawie przez prezydenta Krajowej Rady Narodowej Bolesława Bieruta 28 czerwca 1945 r. na podstawie porozumienia zawartego przez przedstawicieli KRN a politykami uznającymi władze RP na uchodźstwie;  zgodnie z ustaleniami konferencji jałtańskiej powstał na bazie Rządu Tymczasowego RP; premierem został Edward Osóbka-Morawski, a wicepremierami Stanisław Mikołajczyk i Władysław Gomułka; rząd liczył 21 osób: 7 członków PPR, 6 koncesjonowanej PPS, 3 koncesjonowanego Stronnictwa Ludowego, 3 Polskiego Stronnictwa Ludowego oraz 2 członków Stronnictwa Demokratycznego; mimo koalicyjnego charakteru, TRJN realizował politykę PPR; TRJN został uznany przez większość państw (nie uznawały go m.in. Watykan, Hiszpania, Portugalia i Irlandia), a przeciwko jego powołaniu zaprotestował prezydent i rząd Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie; TRJN zakończył działalność po wyborach do Sejmu Ustawodawczego 5 II 1947 r.