Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie – organ władzy wykonawczej Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami kraju; został utworzony 1 X 1939 r. we Francji na mocy przepisów konstytucji kwietniowej z 1935 r.; w skład rządu wchodzili przedstawiciele: Polskiej Partii Socjalistycznej, Stronnictwa Narodowego, Stronnictwa Ludowego i Stronnictwa Pracy; rząd za podstawowe cele uznał: walkę o niepodległość, suwerenność, wolność i integralność RP w sojuszu z Francją i Wielką Brytanią, zwycięstwo nad III Rzeszą i zawarcie sprawiedliwego pokoju, odbudowę państwa polskiego o demokratycznym ustroju politycznym i wprowadzenie zasadniczych reform społeczno-gospodarczych; premier rządu podlegał Prezydentowi RP, a jego organem doradczym i opiniodawczym była Rada Narodowa; rząd sprawował kontrolę nad Polskimi Siłami Zbrojnymi na Zachodzie oraz organizacjami konspiracyjnymi w kraju (ZWZ-AK, Delegatura Rządu RP na Kraj); premierzy: gen. Władysław Sikorski (do 1943), Stanisław Mikołajczyk (do 1944), Tomasz Arciszewski; w lipcu 1945 dotychczasowi sojusznicy Rzeczypospolitej, uznając Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej, wycofali uznanie dyplomatyczne Rządu RP na Uchodźstwie; po VI 1945 rząd kontynuował działalność, uznawany przez środowiska polskiego uchodźstwa politycznego w Wielkiej Brytanii i Polonię w wielu krajach.